Lief dagboek,

Sorry, dat ik je gisteravond heb overgeslagen. Ik was een beetje verdrietig. We hebben niet gewonnen, en dat gebeurde op een vervelende manier. Maar goed, eerst wat achtergrond, want je denkt vast en zeker: hoezo een wedstrijd op donderdag?

Mijn teamgenootje Bernie komt uit Leiden. Dat zal je niet zeggen he? Klopt, inmiddels is hij een beetje vervoorschotend. Niet heel lang geleden reed hij echter door de Stevenshof in volledig trainingsornaat op een Tomos. En als echte Leidenaar is 3 oktober een traditie die z’n weerga niet kent. Een hele avond op de kermis in de draaimolen en de botsauto’s gaat je niet in de koude kleren zitten. De dag erna moet worden gerust. Bernie heeft dus op eigen houtje een wens naar de KNHB gestuurd om de wedstrijd naar donderdagavond 1 oktober te verplaatsen. Ooohjaa…en daarnaast was ‘t ook nog reizenweek, dus was het lastig om aan invallers te komen. Gelukkig was Hudito zo sportief om dit verzoek te honoreren.

De wedstrijd voor mij begon vanaf de bank. Coach Paul zag dat ik sip keek en gaf uitleg: de spitsen had geklaagd na m’n twee doelpunten van vorige wedstrijd dat ik zoveel scoorde, dus voor de harmonie in het team leek Paul het beter als ik op de bank begon. Met die uitleg kon ik goed leven, dagboekje.

De partij begon goed voor ons; we kwamen op een 1-0 voorsprong. Maurits ramde de bal heel hard met z’n backhand naar de tweede paal. Daar oefende m’n maatje Duco zoveel druk uit op de verdediger, dat deze zich zag genoodzaakt de bal in eigen goal te verwerken. De druk van Hudito nam toe, en wij vonden het toen moeilijk om de bal naar een medespeler te spelen. Hudito profiteerde uiteindelijk via een strafcorner. Een variant ging via de stick van Steven bij de tweede paal tegen het net. Keeper Djo en lijnstop Bernie waren hierdoor geklopt.

In de rust was coach Paul niet tevreden. Hij vond dat we elkaar meer moesten inspelen. Misschien dat wij een beetje bang waren? Het eerste gedeelte van de tweede helft pakten wij dit goed op. Een drukke situatie voor de goal – ik vond het moeilijk om te zien – resulteerde in een strafbal. Wicky puste de bal erin en we stonden weer voor. Yesss, 2-1.

In het vervolg van de wedstrijd kwamen we weer meer onder druk te staan. Het was aan keeper Djo te danken dat we geen tegendoelpunt kregen. Ik vond vooral één redding heel erg mooi. Hij dook zo helemaal naar de rechterhoek en tikte de bal met z’n puntje van z’n stick voor de lijn weg. We gaven hem allemaal complimentjes daarna. In die fase kon de wedstrijd alle kanten op. We kregen zelf namelijk ook best veel kansen. Het zat ons niet helemaal mee toen. Maurits kon ook niet meer spelen, want hij had heel veel pijn in z’n been.

De wedstrijd was bijna ten einde, want de scheidsrechters hielden twee vingers in de lucht. Nog twee minuten dus. Helaas, wel twee minuten te lang. In de allerlaatste seconde scoorde Hudito de 2-2. Er stond een mannetje vrij bij de tweede paal.

Als ik nu rustig terug denk, was een gelijkspel meer dan terecht. Alleen net na de wedstrijd baalde ik enorm. Twee belangrijke punten verspeeld. Goed, nu een weekend zonder hockey. Ik weet nog niet helemaal wat ik ga doen zondag. Morgen gaat Bernie haring met wittebrood uitdelen. Dat vind ik altijd super lekker, dus daar verheug ik mij nu al op.

Tot volgende week lief dagboek. Geniet van het weekend.