Dagboek van Gijs

Lief dagboek. Vandaag wedstrijd nummer twee van het seizoen; thuis tegen Klein Zwitserland H3.

Mijn dag begon echter al eerder. Samen met Steven was ik fluitist bij Veteranen A. Een spannende wedstrijd, met 5-3 winst als uitslag. Om 13:00 uur moesten wij zelf spelen. Ondanks de drie tegendoelpunten van vorige week mocht ik toch weer van coach Paul in de basis beginnen. We misten vandaag wel een flink aantal spelers: Frenkie Stil (ribbetjes), Maup (rug), Bush (trampoline trauma) en Allie (was z’n meters aan het maken bij de Dam-tot-Dam loop).

De openingsfase van de wedstrijd was voortvarend. M’n teamgenoten in de voorhoede kregen een aantal kansen, maar hadden net pech in de afronding. De bal kwam zelfs één keer op de paal. In die fase erna kregen we een tegenslag te verwerken: huisbankier Wicky kreeg last van z’n hamstring. Op de bank ging masseur Fred er wel direct mee aan de slag. Zelf zag ik alles dubbel, ik werd echter door barmevrouw Josephine met een drietal dropjes uitstekend opgelapt.

De eerste helft sloten we wel af met een achterstand van 0-1. Coach Paul was helemaal niet tevreden. Vossie werd zelfs heel erg boos. Hij vond dat we niet goed ons best hadden gedaan en dat we onze koppies lieten hangen. Iedereen was hier heel erg van onder de indruk en beloofden beterschap in de tweede helft.

Dit kwam helaas niet direct tot uiting, want KZ kwam op een 2-0 voorsprong. Als ik eerlijk ben, was KZ in die fase ook gewoon de betere partij, en hing de 3-0 in de lucht. We verloren in die fase ook nog Bernie Mulder, na het halen van een gele kaart. Omdat hij ons een beetje in de steek had gelaten, moest hij van Dirk na de wedstrijd trakteren. Dat was wel een vet idee van Dirk.
Met z’n tienen gingen we nog harder rennen. Wicky was door Fred tot aan z’n nek ingesmeerd met tijgerbalsem en kon weer binnen de lijnen komen. Hij gaf de bal aan Emile, die de bal keurig bij de tweede paal aan de geheel vrijstaande Jef afpaste. Jef scoorde de 1-2. Dit was ongeveer 8 minuten voor tijd. Ik weet nog dat ik dacht in het veld: ‘Hup Gijs, nog even 8 minuten knallen, misschien kunnen we nog gelijkspelen’. Kennelijk dacht Robin er ook zo over. Hij maakte een hele mooie pirouette en met z’n backhand puntje tikte hij de bal over de lijn. Die dansmove was niet echt nodig. Na de wedstrijd zag ik dat z’n ouders en vriendinnetje langs de lijn stonden. Ik denk dus dat hij zich aan het uitsloven was.

Ondanks de slechte wedstrijd, vind ik dat we toch knap zijn teruggekomen. Door het scoreverloop voelt het gelijkspel een beetje als een overwinning.
Na de wedstrijd ging iedereen aan het bier, maar ik vond m’n Fristi ook lekker. Volgende week spelen we uit tegen Leonidas. Helaas spelen we dus niet gelijk thuis en uit met Dames 1 en Heren 1. Misschien dat ik nog wel even ga kijken.
Ik ben namelijk uitgenodigd voor een partijtje op de club na de Heren 1 wedstrijd. Hopelijk komen er veel mensen, want dat vind ik altijd gezellig. Nu lekker slapen, ik voel m’n beenspieren een beetje en heb een drukke week voor de boeg.