Lief dagboek,

Sorry dat ik je vorige week heb overgeslagen. Sorry, maar ik had wel echt goede redenen. Eén, wij verloren met 2-1 en het was bar slecht. Twee, ik speelde zelf ook drama, maar dat kwam ook een beetje door pijntjes in m’n rug. En drie, eigenlijk de belangrijkste reden, het stadion was niet uitverkocht. Ik heb begrepen dat het niets te maken had met dat het 3 graden was en heel hard regende / hagelde. Maar, dat er iets mis was gegaan met de kaartverkoop bij hockeytravel.nl. Ik was nog speciaal naar de AH gegaan om 35% stickers te halen. Deze heb ik nog gebracht naar het ticketoffice op de Rooseveltstraat. Ik had namelijk al zo’n vermoeden dat deze wedstrijd iets minder in trek zou kunnen zijn bij het grote publiek.

Goed, zondag 29 november thuis tegen Leonidas. Gelukkig was het weer nu wel inspirerend. Ik was voor de wedstrijd nog even langs m’n pappa en mamma gegaan. Ik kreeg een lekker fruithapje en een t-shirt met lange mouwen mee, voor onder m’n wedstrijdshirt. Lekker warm! Het verzamelen was al erg gezellig, lekker met z’n allen in de kleedkamer, mopjes vertellen. Het beste mopje kwam rond kwart voor één: toen kwamen namelijk Cora en Robin van het veld. Zij moesten om 11 uur VetA fluiten. Weet je nog dagboekje, van 11-12:30, die constante regenbui...

Leonidas stond twee plaatsen hoger dan wij, dus op papier een lastige tegenstander. Helaas konden Bush, Baaten en Vos niet meedoen i.v.m. blessures. De eerste minuten waren echter voor ons. Toch kwamen we op 1-0 achter. Een zeer goed uitgespeelde aanval, waar je in feiten niets aan kon doen. De speler van Leonidas sloeg de bal van buiten cirkel precies op de paal, zodat keeper Djo volledig in verwarring was.

We herstelden ons snel en kwamen via een strafcorner (die na een flitsende actie op rechts door Duco werd versierd, het was rond minuut 18, misschien dat dit hem inspireerde ofzo), op 1-1. Alrik speelde z’n "rebound-corner”, waarna onze huisbankier – Wicky – de bal tegen de netten sloeg. Niet veel later draaide Robin zichzelf erg goed vrij op ‘t middenveld en gaf vervolgens ook nog een schitterende pass op Maup in de diepte. Maup is, zoals hij zelf graag zegt "Op snelheid 10 van de 10 keer sneller dan z’n tegenstander”. Het moet worden gezegd: de bal ging er soepel in.

De wedstrijd leek onder controle, althans zo voelde het in het veld. Toch kwam Leonidas terug in de wedstrijd. Een tegenstander kon bij de tweede paal intippen. Dat was heel lief van Bernie, want hij gunde dat z’n tegenstander gewoon. Zie hieronder het filmpje (dank Ad) van Bernie z’n liefdadigheid. Overigens gaf Bernie ook credits aan Jef, aangezien hij Jef had gevraagd z’n man over te nemen, 1 seconde voordat hij m erin tipte.

Met een gelijkspel gingen we de rust in. Er waren zat aanknopingspunten want eigenlijk waren wij de betere partij. Er werd ook best goed rondgespeeld en wij creëerden zat kansen. Een daarvan was toen Cora, op wonderbaarlijke wijze, een man passeerde en heel hard met z’n backhand voorgaf. Dirk stond helaas z’n stick te tapen bij de tweede paal.

Een strafcorner bracht ons niet veel later de voorsprong. Allie pushte een boogbal (gelukkig hadden we de wind in de rug) in de bovenhoek. De overwinning leek in onze broekzakken te zitten, maar helaas gaven we toch de 3-3 weg. Vanaf toen werd het een gekkenhuis. Beide partijen speelden zonder middenveld en dat leverde enorme kansen op aan beide kanten. Jouke was tot twee keer toe de held van lichtblauw door zeer goed in te grijpen. Gelukkig trokken wij aan het langste eind. Wederom Allie maakte het doelpunt. Nu was de bal wel echt hard overigens. Na afloop lekker veel bitterballen en kaasstengels op, super lekker. Voor Bernie en Jef eindigde de middag echt goed toen Frank besloot z’n hond mee te nemen onder de douche.

Het is winterstop nu. Volgende week Sinterklaas en dan Kerst en Oud&Nieuw, allemaal leuk. Tot in de 2016! Ik verheug me alweer op je. Misschien verras ik je nog ergens met een verslag van het teamweekend. Ik ga namelijk een heel weekend weg en het is met logeren.