Lief dagboekkie,
Boeeeeeee, verrassing, een dagboekje op donderdag. De jongens hadden t net over
borrelnootjes voor na de training vanavond in onze groepsapp. Toen moest ik
ineens aan jou denken, en dat ik je nog niet heb geschreven. De reden is best
wel positief: ik heb de afgelopen 4 dagen nagenoten van onze tweede (en derde)
helft.
Zondag speelden we thuis tegen onze vrienden van HCR. Ze stonden 7 punten boven
ons, maar we hebben de laatste weken natuurlijk laten zien dat we eigenlijk
iets te laag op de ranglijst staan. Coach Paul had op donderdag z’n wedstrijd
selectie bekend gemaakt. Best een spannend moment, maar gelukkig zat ik erbij. Ik
zag dat Bush ook een beetje zweedhandjes had. Een aantal jongens moest hij
namelijk teleurstellen: zo werd Duco naar Ibiza gestuurd, Robin moest gaan
oppassen op z’n dochtertje en Cora Kroeze mocht z’n lichaam in de zon gaan
zetten. Baaten had overigens zichzelf afgemeld, na 7 dagen krepeerde hij
namelijk nóg van de spierpijn.
Eenmaal aangekomen op de hockeyclub, moest ik direct m’n zonnebril opzetten.
Dit kwam, omdat scheidsrechter van dienst bij Dames B – Paul van Pelt – fluor gifgroene
schoenen had aangetrokken, die hij speciaal voor deze wedstrijd had gekocht.
Dat kwam namelijk omdat Dames B op een hele gemene wijze de wedstrijd-planning
had beinvloed. Op slinkse wijze was Veld 1 veroverd. Dit betekende dat wij op
Veld 2 speelden. Nadat we op GoogleMaps goed hadden gezocht, wisten we ons
kunstgras veld te vinden.
Na een flinke warming-up van 5 minuten begon de wedstrijd. Kennelijk had iemand
op slowmotion gedrukt, want de eerste 35 minuten waren intens traag. Zo keken
keeper Djo, Steem en ik zeer goed naar de tegenstander die de 0-1 maakte. Allie
scoorde nog mooi de 1-1 met een sleep, maar binnen de minuut stond het alweer
1-2. In plaats van heel lief tegen elkaar te zijn, werd het gemeen. Kortom,
tijd voor een peptalk.
In de schaduw in de hoek van het veld, bespraken we wat mis ging. Eigenlijk
waren we teleurgesteld in onszelf, na die goede weken. We zetten een knoppie om
– mede dankzij een aantal heerlijke Coca-Cola, Fanta & Sprite verfrissingen
van supporter Hiep en z’n papa – en gingen weer staan in het veld. Een
tactische manoeuvre van coach Paul toegevoegd: Jef in de spits.
Binnen 7 minuten was het in plaats van 1-2, 4-2. Dit kwam mede door goede
intercepties van Jef. Doelpunten werden gemaakt door Maup (2x) en Allie.
Sommige waren ook nog best heel erg mooi. In het vervolg scoorde goaltjesdief
Dirkie nog, en wederom Allie met een sleep. Dit betekende een eindstand van
7-2. Na afloop waren we super trots.
Waren er dan niet nog bijzonderheden? Nou...eigenlijk wel. We wisten dat onze
scheidsrechters uit VetA kwamen, en eentje daarvan kenden we van gezicht, maar
er was iets opmerkelijks. Nadat Wicky hem in de eerste helft al ergens had geïdentificeerd
(plakje groen tot gevolg), wist ik het in de tweede helft zeker. Nadat ik een
bal ongevaarlijk hoog uit cirkel wegflatste met de backhand kreeg ik corner
tegen met de opmerking: ‘ondanks jouw techniek, moet ik m toch geven’. Het was
ons oud-coach Kruys. Hij had z’n 67 jaar oude zeiljack van Helly Hansen niet
aan. Zonder die jas hadden we m nog nooit gezien.
Komende zondag alweer de laatste wedstrijd van het seizoen, best wel jammer. We spelen uit op Leo, maar komen snel weer naar huis. Daar is namelijk een barbeque georganiseerd. Ik heb stiekem al gehoord wat ik krijg: drie stukjes saté, pindasaus en patatje mayo en ook nog iets groens.
Zin in, tot dan.
Tot zondag!!!
Reageren op het nieuws? | |
reactie | |
lidnummer | |
wachtwoord | |
terug naar vorige scherm |
|
Nog geen verslagen. | |||
Alle verslagen |