Lief dagboekkie,

Ik mocht nog even niet in je schrijven want ik was een beetje oververmoeid van het vette weekend. Vrijdag mocht ik mee-eten met de grote jongens bij ‘t Wapen van Voorschoten. Dat is trouwens onze hoofdsponsor (en vrijdag was dat in ieder geval ook andersom). We hadden om 19:00 uur daar gezellig afgesproken. ’t Wapen had geregeld dat we aan één lange tafel konden zitten. Ik had een carpaccio vooraf, en als hoofd saté met patat én kroepoek.  Het was smullen. Daarna gingen we met z’n allen op de fiets naar de hockey.

Ik voelde me meteen best bijzonder want ik was de enige die een armband kreeg. Later begreep ik dat dat voor de mensen achter de bar makkelijk was. Gelukkig gingen m’n teamgenootjes gedurende de avond steeds meer met bier gooien. Als het niet in de nek van een medespelers werd gekieperd, probeerde ik ‘t stiekem op te vangen. Dat lukte mij best wel goed, want op gegeven moment begon alles een beetje te draaien. Verder hebben we geprobeerd op het ritme van de muziek te dansen en ook nog mee te zingen. Rond een uur of 3 moest ik thuis zijn van m’n ouders, dus toen werd ik netjes thuisgebracht. Op de whatsapp zag ik ’s ochtends een foto, waarop Jef en ‘spraytan’ Frenkie Vos om 5 uur nog aan het spelen waren.

De volgende dag had Dirkie de zaterdag avond voor z’n rekening genomen. In Leiden werd z’n 30^ste gevierd. Hij is pas donderdag echt jarig, dus vergeet niet voor hem te zingen.

Zondag moesten wij om 14u spelen op Leonidas. Ik had wel het idee dat de twee partijtjes erin hadden gehakt bij de meeste spelers. Zo moest Jouke z’n boterham paté direct uit het raam van de auto gooien van Dirk... iets met misselijkheid. Allie reed met twee cocktailprikkers tussen z’n ogen. Bernie was zelfs zo laat thuis gekomen dat hij nog in z’n snabbelkleding aankwam. Z’n clip is best vet op youtube: Little Burnie met ‘I’m from Leiden Zuid’.

Na een diepgaande voorbespreking en scherp inspelen, begon de wedstrijd. We waren eigenlijk een stukje beter dan de tegenstander. Dat dit niet leidde tot doelpunten had twee redenen:

1. Er zaten een aantal spelers op hoekanjezemissen.nl (ik mag niet roddelen van m’n mamma, maar hij werkt in een bouwbedrijf, z’n bijnaam is Sjak en hij wordt donderdag 30).

2. Elke bal moest ‘de beste en meest beslissende pass uit m’n leven zijn’. Voordeel was wel dat we geen kans weggaven, dus coach Paul greep naar z’n bril voor de stand in de rust.

Goed, na rust volgde na een aantal kansen toch de 1-0. Nadat Wicky in de eerste helft voor open goal nog probeerde de hoekvlag te raken, schoot hij nu wel knap de eerste binnen. Binnen twee minuten volgde ook de 2-0. Allie had kennelijk afgesproken met de tegenstander om de bal terug te krijgen na balverlies. Een ‘solo’ vanaf rechts met 3x een 1-2 met de tegenstander werd afgerond met een backhand.

Dit was niet de eindstand. Een strafcorner – n.a.v. meeverdedigen van Maup – werd prompt ingeschoten. Little Burnie tilde z’n stick omhoog op de lijn. Hierover verklaarde hij zelf met een Zuid-Leids accent: ‘Joh, die bal komt op kniehoogte aanvliegen’. Dit was knap, want de rest van het complex zag de bal gewoon vlak over de grond gaan.
 
Complimenten waren er voor Frankie Stil, die onze man van de wedstrijd was. Ook goed om onze Hiep weer op de velden te zien. En heerlijk met 3 punten naar huis. Ik ben daarna nog even met 17.500 vriendjes naar de Kuip gegaan. Nog een geweldige 2-1.

Volgende week helaas geen dagboekkie, we hebben een weekend rust. Ook best lekker na al deze feesten. Daarnaast mag ik op Koningsdag speelgoed verkopen.

Veel liefs,